Oorsprong |
Europa, gematigde klimaatzones |
bulkdichtheid |
470-620kg/m |
duurzaamheidsklasse |
2-4 |
radiale krimp |
0,14 - 0,18% |
Tangentiële krimp |
0,28 - 0,36% |
hout kleur |
geelachtig tot roodachtig tot oranjebruin |
houtstructuur |
rechte korrel |
Gebruik |
Raam- en deurkozijnen, vloeren, meubels |
De inheemse lariks heeft sinds de jaren negentig aan belang gewonnen in de Duitse tuin- en landschapsarchitectuur, vooral als gevolg van de discussie over tropisch hout. Door het beperkte aanbod (circa 90% van het Duitse bosareaal) wordt de toenemende vraag opgevangen door de import van hoogwaardige Siberische lariks (Larix gmelinii, Larix sibirica). Lariksbomen, die tot de dennenfamilie behoren, komen oorspronkelijk uit gematigde klimaatzones op het noordelijk halfrond, vooral in de noordelijke oerwouden van Midden- en Oost-Siberië. Alle larikssoorten zijn loofbomen en laten in de late herfst hun naaldvormige bladeren vallen. Dit onderscheidt ze van groenblijvende dennen. De bast van jonge bomen is zilvergrijs tot grijsbruin, later roodbruin tot bruin. Import van de Siberische lariks vormen een aanvulling op het Duitse aanbod, dat onvoldoende tegemoetkomt aan de toenemende vraag.
De Europese lariks, met zijn lichtroodachtige en smalle spinthout, wordt gekenmerkt door zijn geelachtige tot roodachtig oranjebruine kernhout, dat aanzienlijk donkerder wordt. De kenmerkende jaarringstructuur met flappen of strepen geeft het naaldhout een decoratief karakter. Lariks behoort vanwege zijn hardheid tot de robuuste naaldhoutsoorten, waardoor het efficiënt door machines en ambachtslieden kan worden verwerkt. Het hout droogt snel, maar vertoont een zekere neiging tot barsten en vervormen. Europees lariks is een veelzijdig constructiehout voor middelzware binnen- en buitentoepassingen. Het wordt vooral gebruikt in de tuin- en landschapsarchitectuur, voor raam- en deurkozijnen, vloeren, meubels, lambrisering en binnendeuren
In Oost-Hessen bevindt zich de hoogste lariks van Europa en de wereld in het Schlitzerwoud, gemeten in 2014 met een hoogte van 54,80 meter en een omtrek van 2,52 meter. De “Schlitzer Lärchen” vormen een groep van ongeveer 1500 hoge bomen. De Hildegardlarik aan het Bodenmeer is waarschijnlijk de dikste en oudste boom met een hoogte van 45 meter en een omtrek van 4,75 meter. In Zwitserland is een lariksboom met een stamomtrek van 10,70 meter indrukwekkend. Een West-Amerikaanse lariksboom afkomstig uit het Lolo National Forest in Montana, genaamd de “Seeley Lake Giant”, wordt gekenmerkt door indrukwekkende afmetingen: 49,4 meter hoog, 2,21 meter stamdiameter en 83 m³ stamvolume. De oudste vondst is het Shigir-idool gemaakt van een lariksboom, ontdekt in de Transurals en gedateerd op ongeveer 11.000 jaar geleden.
Bronnen: Wikipedia, Hout van de specialist (GD Wood)